روز دریافت کارنامه بود. یکی از والدین، وقتی کارنامه‌ی پسرش را گرفت، روی صندلی نشست و شروع‌ کرد به قربان‌صدقه‌‌رفتن با صدای بلند: «مامان فدات بشه، الهی قربونت برم، آفرین پسرم». برایم جالب بود که تنها آمده بود و بدون اینکه فرزندش آنجا باشد از او تعریف می‌کرد. این در حالی بود که بیش‌تر والدین با فرزندشان آمده‌ بودند اما کلمه‌ای از نوجوان‌شان تعریف هم نکردند. امروز شاهد چنین لحظه‌های دلنشین، متفاوت و البته تأمل‌برانگیزی بودم.